آهن (Fe):
آهن چهارمین عنصر فراوان پوسته زمین با میزان 6/5 درصد میباشد و متوسط مقدار آن در خاک 8/3 درصد تخمین زده شده و تقریباً در هر نوع خاکی یافت میشود. ولی بیشتر به صورت غیر قابل حل در بین لایههای مختلف کانیها و اکسیدهای آهن وجود دارد.
وﺟﻮد اﻳﻦ ﻋﻨﺼﺮ ﺑﺮاي رﺷﺪ ﮔﻴﺎﻫﺎن زراﻋﻲ و ﺑﺎﻏﻲ ﻻزم اﺳﺖ. آهن به صورت Fe+2 توسط گیاه جذب میشود و در ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺳﺒﺰﻳﻨﻪ (ﻛﻠﺮوﻓﻴﻞ) در ﮔﻴﺎﻫﺎن ﻧﻘﺶاﺳﺎﺳﻲ دارد به شکل قابل دسترس در کودهای حاوی آهن به شکل کلات آهن، نیترات آهن و سولفات آهن در اختیار گیاهان قرار میگیرد.
کلات آهن:
کلات یک نوع عامل شیمیایی است که نقش محافظت کننده برای عنصر آهن دارد، یعنی عامل شیمیایی کلات، یون آهن را در بر میگیرد تا آهن در خاک بهراحتی از دسترس گیاه خارج نشود. کلات، یون آهن را محافظت میکند تا مدت بیشتری در خاک بدون غیرفعال شدن بماند و به مرور در اختیار گیاه قرار بگیرد.کلات آهن قابلیت جذب و مصرف از طریق خاک و برگ را دارد و با خاصیت رهایش تدریجی سبب میشود گیاه از مواد مغذی استفاده بهینه کند.
نیترات آهن:
به سرعت به مواد تشکیل دهنده خود یعنی یون آهن و نیترات تبدیل شده و توسط گیاهان جذب میشود. البته این کود در آکواریوم هم استفاده میشود.

سولفات آهن:
سولفات آهن دو ظرفیتی (فرو سولفات) ترکیبی است با فرمول شیمیایی FeSO4.7H2O که بسته به PH میتواند به صورت کریستالهای آبی یا سبز رنگ تولید گردد. در حالت عادی هفت مولکول آب در ترکیب سولفات آهن موجود میباشد و در صورت خشک شدن میتواند شش مولکول آب را از دست داده و تبدیل به پودر سفید رنگ تک آبه (منو هیدرات) شود. نوع دیگر سولفات آهن دو ظرفیتی (فریک سولفات) با فرمول شیمیایی Fe2(SO4)3  و به رنگ زرد تا قهوهای تولید میشود و معمولا مقدار کمتری از آن در بازار یافت میشود.
سولفات آهن یا ریز مغذی زاج سبز برای برطرف كردن زردی برگها، افزایش كلروفیل و فتوسنتز گیاه، بالا بردن سبزینگی گیاه بسیار مهم میباشد. از طرفی وجود گوگرد در این کود متابولیسم پروتئین را بهبود میدهد و کارایی نیتروژن را در گیاه افزایش میدهد و رشد گیاه افزایش مییابد. این کود همچنین باعث افزایش رشد، گلدهی و باردهی محصول میگردد.

علایم کمبود آهن:

شروع کمبود آهن در برگهای جوانتر     زردي برگ با رگبرگهای سبز
توقف رشد شاخسارهها و جوانه انتهایی    ایجاد نکروزه و پوسیدگی بر روی برگها
به طور کلی علامت اصلی کمبود آهن جلوگیری از رشد کلروپلاست در برگهای تمام گونههای گیاهی است.
عوامل تشديد کننده كمبود آهن:

بالا بودن PH در محیط ریشه    تهویه نامناسب (غرقاب شدن)
پایین بودن دمای بستر کشت    سنگینی بافت خاک و مرگ ریشهها
كيفيت نامناسب آب آبياري    مصرف زياد كودهاي فسفري

علایم بیشبود آهن:
بالا بودن غلظت آهن در خاک سبب مسمومیت آهن میشود که خود را به شکل کمبود منگنز با زرد شدن مزوفيل و ايجاد لكههاي رنگ پريده و سبز كم رنگ روي سطح برگ آشکار مینماید. تفاوت کمبود منگنز با کمبود آهن در این است که در کمبود منگنز قسمتی از حاشیه رگبرگها نیز سبز باقی میماند.
محلولپاشی سولفات آهن:
ازسولفات آهن آبدار محتوی 18% آهن مي‌تواند به شکل محلول پاشی استفاده کرد‏. در بيشتر موارد محلولپاشي با غلظت يك تا دو درصد سولفات آهن (دو تا چهار گرم آهن خالص در ليتر) در كاهش زردي برگ موثر است. البته گاهي سوختگيهايي در سطح برگ پديد مي‌آيد كه در اين صورت بايد غلظت را كاهش داد. علت استفاده از چنين غلظت بالايي آن است كه آهن در محلول به صورت هيدروكسيد آهن رسوب و غلظت آهن در محلول كاهش مي‌يابد. يعني آنچه كه براي محلولپاشي در نهايت مصرف مي‌شود، بيشتر شامل رسوب كلوييدي هيدروكسيد آهن است و غلظت واقعي آهن در محلول پايين است. قدرت جذب هيدروكسيد آهن از طريق برگ بسيار پايين است. يك راه جلوگيري از اين حالت، افزودن اسيد سولفوريك غليظ (حدود يك ميلي‌ليتر در يك ليتر آب) و كاهش درجه اسيديته تا سه مي‌باشد. در اين حالت چون رسوب هيدروكسيد آهن كمتر تشكيل مي‌شود، مي‌توان مقدار سولفات آهن مصرفي را كاست و بدين ترتيب خطر سوختگي برگ را نيز كاهش داد. در اين درجه اسيديته جذب آهن از طريق برگ به خوبي انجام مي‌شود. به طور کلی کود سولفات آهن را به روش خاکی استفاده میکنند و محلول پاشی کود سولفات آهن چندان توصیه نمیگردد.